Michael Augustyn - Wład Drakula

Autor: Michael Augustyn
Tytuł: Wład Drakula
Wydawnictwo: Bellona
Opis książki: - Władca, maż i ojciec, polityk - i jednocześnie potwór zdolny do najbardziej wymyślnych okrucieństw. Czy to pobyt na sułtańskim dworze za młodu rozbudziły w nim krwawe upodobania?

...Oto powieść o życiu włoskiego księcia, nie stroniącego od kobiet, ukazanego na barwnym tle dziejów późno-średniowiecznej Europy - do historii przeszedł jako Wład Drakula, najsłynniejszy z wampirów. 
Ocena: 3,5/6

Historia Draculi nie jest chyba nikomu obca. Wydawnictwa co rusz wydają nowe książki poświęcone mitom i legendom na temat skąd się owa postać wzięła i od kogo pochodzi. Wład Palownik. Kojarzycie? A Wład Dracula? Tak, to już bardziej brzmi znajomo, co? No właśnie, historię jego życia znak każdy – w mniejszym lub większym stopniu. Sam Bram Stoker zaczerpnął cały wzorzec od niego. Co byście powiedzieli na dosłowne wejście w jego życie, w jego umysł i codzienność? Brzmi kusząco, prawda? Zanim jednak sięgniecie po książkę (lub nie) zapoznajcie się z moją opinią.

Michael Augustyn porwał się z motyką na słońce. Ubrać nikłe legendy, wyblakłe podania i niepotwierdzone mity w jedną całość i stworzyć z tego historię godną uwagi? – tego jeszcze nie było. Ale spokojnie, ze swoją motyczką ukopał całkiem spory kopczyk względnie dobrej literatury. „Wład Drakula” to historia życia słynnego księcia Włada, który przez swoje umiłowanie do wbijania lubi na pal, zyskał przydomek Palownik. Ale nie tylko wokół niego akcja się kręci. W książce znaleźć można opisy najazdów Turków, walki Polaków oraz sytuację gospodarczą i polityczną krajów które od lat toczyły ze sobą wojny. Na początku każdy zapała sympatią do głównego bohatera, jednak w dalszej części gdy Drakul zyskuje władzę, jego umysł zostaje zaćmiony, a chęć zemsty przykrywa wszystkie jego pozytywne cechy. To jak skończy, każdy dobrze wie. Ale nie o to chodzi w tej historii. Po przeczytaniu, każdy zada sobie pytanie: Czy Wład II to postać pozytywna czy negatywna? A odpowiedź…niestety, wcale nie jest prosta i jednoznaczna.

Muszę przyznać, że spodziewałam się czegoś innego. Czegoś…hmmm…bardziej emocjonującego? Tak, to chyba dobre określenie. Cała książka to jeden wielki podręcznik do historii – historii czasów najazdów, wojen i intryg w jakie wciągali się co rusz to nowi władcy. XV wiek to raczej epoka w której więcej trzeba spekulować, niż przedstawiać suchych faktów, bo ich zwyczajnie w świecie nie ma. Autor miał dość duże pole do popisu tworząc nieco odrębną historię – wyszło mu to średnio, ewidentnie widać przy czytaniu, że lepiej czuje się on opierając się na wcześniejszych podaniach, niż tworząc własne dzieło.

O języku też nie można powiedzieć, że jest łatwy i przystępny. Michael posługuje się dużą dawką ciężkich starych słów, przez co jego styl traci na lekkości. Czyta się opornie, niekiedy z lekką irytacją. Kreacja bohaterów – tych prawdziwych jak i fikcyjnych jest dobra, ale jest to jedynie tło względem Drakuli a szkoda, bo widziałam nich potencjał. Co do samego Włada przyczepić się nie mogę. Autor nakreślił go idealnie, z każdymi wadami zaletami. Prawdziwy potwór i kochający mąż. Pełen sprzeczności fascynuje i budzi strach. Ogromny plus chociaż za to.

Podsumowując jest to książka dla fanów wampirów, historii i samego Włada Drakuli. Ci którzy kochają mity i legendy również będą zadowoleni. Innym radze nie sięgać po tę pozycję, gdyż będzie to rozczarowanie na wysoką skalę. W „Wład Drakula” nie znajdziemy akcji, a czystą i ciężką prozę, która większości z nas niezbyt odpowiada.

Książkę otrzymałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Bellona za co serdecznie dziękuję.

Książkę można nabyć w sieci księgarni Gandalf:

******************************************

Trochę od siebie: 

…no i zatkało mnie – znów. Kiedy dzisiaj zaczęłam czytać komentarze od was, to tak jakby…no nie wiem…porządnie mną wstrząsnęło. Jestem wam ogromnie wdzięczna za te słowa otuchy i przywrócenie mnie do porządku – oczywiście postaram się odpowiedzieć na każdy post, bo akurat to zaniedbałam – ten brak czasu. Recenzji oczywiście nie usunę, nie będę wstydzić się własnego zdania – moja opinia to moja sprawa, każdy ma prawo mieć inną. Naprawdę dziękuję wam z całego serca za wszystko. Pisać będę dalej – jak widać, nie zamierzam też odejść z blogowania…nie, nie…pomęczycie się ze mną jeszcze bardzo, bardzo długo. Państwo „odważni w necie” przestali pisać, a od jednej osoby dostałam nawet przeprosiny. Jak widać, macie moc :D W sierpniu stuknie roczek, więc szykuję już konkurs powoli :D Takie święto trzeba uczcić. To chyba tyle, recenzja jak widać „składna w miarę” , ale emocje dopiero mi opadają po tym całym zamieszaniu.

Jeszcze raz wam dziękuję za wszystko: za odwiedziny, za komentarze, za ciepłe słowa...no za wszystko. Jesteście świetni. Każdemu z osobna i wszystkim razem dziękuję, dziękuję i jeszcze raz dziękuję. Mieć takich czytelników to skarb :*

Pozdrawiam i ściskam

Larysa